Hænuskref

Jæja, bloggfær að nýju. Að mestu. Verst að nú er bansett vefjagigtin búin að taka sig upp með hávaða og látum en ég hef varla vitað af henni í 2-3 ár! Mín tilgáta er sú að að þunglyndislyfin hafi hjálpað heilmikið upp á og að þegar áhrifa þeirra gætir ekki lengur er allt í drasli. Hins vegar, á meðan ég var með barni, var ég svo einbeitt og staðráðin í að vera ekki veik að ég bældi allt slíkt niður með hörku. Sem kemur mér sannarlega í koll núna.

Á tíma hjá heimilislækni næsta mánudag og þaðan fer ég EKKI út fyrr en hann er búinn að koma mér í hendurnar á færum geðlækni. Hef nefnilega verið geðlæknislaus í 3 ár, eða frá því minn yndislegi og ástkæri læknir hætti að reka stofu. Ætla ekki að byrja lyfjatöku á ný samkvæmt eigin höfði. Slíkt er aldrei ráðlegt, kannski síst með geðlyf. Í millitíðinni eru það stuttir vinnudagar (í mesta lagi 4 tímar), göngutúrar og fresta-forever því sem ekki er bráðnauðsynlegt.

Svo er janúar alveg að verða búinn! Febrúar er skárri af því að hann er þremur dögum styttri!